Rafał Wójcikowskijestem pracownikiem Uniwersytetu Łódzkiego filia Tomaszów Mazowiecki. Zamieszkały od lat w Tomaszowie Mazowieckim. Jestem Prezesem Fundacji Aurea Libertas, która zajmuje się dobrem wspólnym - szeroko rozumianym jako dobro regionu łódzkiego. Skupia się na rozwoju ekonomicznym, społecznym - staramy się pomagać ludzom znaleźć swoje miejsce w regionie, staramy się pomagać ludziom działać - zapraszamy do wszystkich, jesteśmy otwarci.
Społeczna Gospodarka Rynkowa może być pewnym rozwiązaniem w drodze do osiągnięcia przez system pełni gospodarki wolnorynkowej. Niemniej jednak problemem który stoi przed społeczną gospodarkę rynkową jest rozwiązanie problemów postkomunistycznych, mentalnych. Zwłaszcza w społeczeństwie postkomunistycznym, które jest roszczeniowe, które nie potrafii zmienić swoich przyzwyczajeń, swojej mentalności zakorzenionej w innym systemie i społeczna gospodarka nadaje się na czasy odbudowy, bo w takich czasach się sprawdziła i jakby te kompromisy, które należy zawierać - mądre kompromisy pomiędzy państwem, a społeczeństwem i pracodawcami(kapitałem mówiąc szeroko). Kompromisy łatwiej można zawrzeć, łatwiej można zorganizować wtedy kiedy jest ciężko. Kiedy jest stan odbudowy, kiedy jest stan społecznego zaufania i wspólnego dążenia do konkretnego celu - jakim jest na przykład odbudowa kraju po wojnie. My też jesteśmy ciągle w tym okresie, niestety 20 lat minęło po zmianie systemu, a my ciągle jesteśmy w stanie odbudowy. Więc ten system społeczno - gospodarczy wydaje się, że najlepiej pasowałby do obecnych czasów. Niemniej jednak możemy tylko mieć nadzieję,że kiedyś wrócimy do tego tematu i zmienimy ten system - system quasi - socjalistyczny w system bardziej wonorynkowy, któremu służyć będzie model społecznej gospodarki rynkowej.
Tomaszów Mazowiecki, który reprezentuję niestety nie zaznał jeszcze dobrodziejstw ani transformacji ustrojowej, ani społecznej gospodarki rynkowej.Jestem przedstawicielem średniej wielkości miasteczka, które nadal tkwi swoimi korzeniami w poprzednim systemie i które czeka na jakiś kompromis, który pozwoli mu się rozwijać, które czeka na kompromis który wydobędzie te możliwości zarówno intelektualne jak i zmiany wolnorynkowe - przedsiębiorcze możliwości społeczeństwa z okowów zastanego układu który jakby to zręcznie blokuje i korzysta z tego mając swoistą rentę systemową - zyskując na tym pieniądze, kapitał i inne elementy polityczne.
Miejmy nadzieję, że odpowiedni ustrój mógłby zmienić, mógłby jakby ułatwić zadanie i wyzwolić pewne siły które tkwią na prowincji, a nie są wstanie się zorganizować. Prowincja znalazła dotychczas tylko jeden sposób na uwolnienie tych sił tzn. emigrację z prowincji. Póki nie znajdziemy systemu, który na miejscu pozwoli wyzwolić te siły, prowincja nadal będzie czekała na swoje "pięć minut", a twierdzę, że to pięć minut jeszcze dla polskiej prowincji nie nadeszło.
Stabilny i zrównoważony rozwój naszej gospodarki i naszego społeczeństwa w tym modelu, który jest reprezentowany obecnie - czyli rozwoju przede wszystkim dużych ośrodków powoli się wyczerpuje, bo jest to de facto rozwój ekstensywny i jakby mozliwości rozwoju dużych miast powoli się wyczerpują. Jeżeli chcemy na długie lata zapewnić rozwój naszej gospodarki w sensie makro musimy postawić na rozwój prowincji. Gdyż tam tkwią nadal jeszcze spore rezerwy zarówno intelektualne jak i kapitałowe, ludzie. Jeżeli uwolnimy ten potencjał, jeżeli umżliwimy mu się rozwinąć to skorzysta na tym całe społeczeństwo, cała gospodarka. Natomiast jeżeli tego nie zrobimy to ten potencjał przejmą inni, który wiedzą jak go wykorzystać. Nam pozostanie niestety rozwój bardzo powolny i ekstensywny...
dr Rafał Wójcikowski
(...) naturalnym jest dzielenie się swoim bogactwem. Maciej Gnyszka
